آقایان، در عرصه علوم فیزیولوژیک و کالبدشناختی با دو منظر مغایر مواجه میشویم که حتی مشخصه‌هایی ملی از خود بروز میدهند، یکی در انگلستان و فرانسه سیطره دارد و دیگری در آلمان. اولی همه پدیده‌های حیات آلی را از نظرگاهی غایب‌شناختی در نظر میگیرد؛ در قصد به دنبال جواب‌هایش میگردد، در اثر و کارکرد مفید […]
می‌توانیم مناسبات جدید قدرت را که حافظه و کوشش حیاتی‌اش (یعنی توجه) را ابژه‌ی خودشان میگیرند، به خاطر نبود لفظی بهتر، با عنوان ذهن‌سیاست تعریف کنیم. ذهن‌سیاست (مجموع فنون کنترل) بر مغز اعمال میشود. مهم‌تر از همه توجه را دربرمی‌گیرد و متوجه کنترل حافظه و توان کامن‌اش است. پس مهم‌ترین کارکرد ذهن‌سیاست مدولاسیون حافظه است. […]
وحدت متعلق به بدنِ مجازی است که ترکیب آن در حالی صورت می گیرد که حرکات ترکیبی خود در حال تجزیه هستند. گسترشِ مفاصل و کش و واکش‌ها (که مجموعه‌ای از حرکت‌های گوناگون را به وجود می‌آورد) ساخت بدنی را امکان‌پذیر می‌کند که مجازی بودن آن پیوستگی ژرف حرکاتی که رقص را تشکیل میدهند، تضمین […]
دو سند از طومارهای تبرستان به خوانش ماریا ماتسوخ: ۱/ طومار شماره ۲۳: ارزیابی و تخفیف مقدار گندمی که باید برای اجاره پرداخت شود؛ ۲/ طومار شماره ۱۱: موردی ثبت‌شده از خویدوده. دانلود برای مطالعه بخش دیگری از این طومارها بنگرید به اینجا
این مجموعه پرونده‌ای‌ست درباره نظریه کوئیر با نظر به آرای گی اوکنگم و پیوندهایش با نظریه میل در آثار ژیل دلوز و فلیکس گتاری. فهرست: «خلاصی از سلاخی بدن، فلیکس گتاری»، «پیچش‌ها، ژیل دلوز»، «پیشگفتار کتاب میل همجنسگرا، گی اوکنگم»، «سرمایه‌داری، خانواده، و مقعد، گی اوکنگم»، «زن‌شدن، فلیکس گتاری»، «مبدل‌پوش‌های شاد هم دیده‌ام، فلیکس گتاری»، […]
الفبای دلوز نام برنامه‌ای تلویزیونی است برای شبکه‌ی فرانسوی‌ـ‌آلمانی آرته، شامل گپ‌وگفت ژیل دلوز با کلر پرنه که توسط پی‌یر‌ـ‌آندره بوتانگ در ۱۹۸۸ ضبط و تولید شد. این گپ‌وگفت‌ها با گزینشی موضوعی بر اساس حروف الفبای لاتین سامان یافتند، تقریباً هشت ساعت به طول انجامیدند، و برای مدت چند ماه از طریق شبکه‌ی مزبور پخش […]
در چارچوب فلسفه قاره‌ای معاصر، تفاوت واقعی بین دو راه برای بیان امر سیاسی و هستی‌شناسی گشوده شده‌است، که هر دو از جهش‌های پسا شصت و هشتی‌ی نظریه مارکسیستی و سیاست کمونیستی پدید آمده‌اند: از یک سو، ما یک دودمان حیات‌گرای اسپینوزیستی داریم که بر مفهومی از چندگانگی قدرتمند و خودارزش‌نهادی متمرکز است که به […]
به همان طریقی که تارد از پذیرش جامعه درمقام یک نظم بزرگ‌تر و پیچیده‌تر از موناد فردی امتناع می‌کند، از پذیرش عامل انسانی فردی درمقام چیزی واقعی که جامعه از بطنش ساخته شده هم امتناع می‌کند: خود یک مغز، یک ذهن، یک نفس، یک جسم متشکل از بی‌نهایت «اشخاص کوچک» یا از «عاملیت‌ها» است که […]
اخلاق وایتهد (مانند پیرس) بر زیبایی‌شناسی استوار است. در مجموع، از نظر او، ۱. هر تجربه‌ای یک تجربه زیباشناختی است، و ۲. هر تجربه‌ای دارای نظم زیبایی‌شناختی است، به طوری که حتی اخلاقیات یا اخلاق نیز بر این زمینه زیبایی‌شناختی استوار است. از نظر وایتهد، اخلاق یک واقعیت ارزیابی عقلانی نیست، بلکه بیشتر تجربه‌ای از […]
این کتاب [هیچ کس نبودن] درباره‌ی آگاهی، خود پدیداری، و منظر اول‌شخص است. تز اصلی‌اش این است که هیچ چیزی همچون خودها در جهان وجود ندارد: هیچ کس هرگز خودی نبود یا نداشت. همواره فقط مدل‌های آگاهانه از خود وجود داشت که نمیتوان آنها را در مقام مدل تشخیص داد. خود پدیداری نه یک شی […]
چیزی جز احساس و تصور ندارم. پس نمی‌توانم در نظر بگیرم که احساس و تصور از محتواهای تصور ناشی شده باشند. تمام آن کیهان‌شناسی‌ها و مانندهایشان از داده‌های حاصل از حواس استنباط شده‌اند. نمی‌توانیم به هر چیزی غیر از احساس و تصور فکر کنیم. پس بدون آنچه احساس و متصور می‌کند هیچ جور وجود محض […]
در سطح کیهانی، نَوروز، سالِ نوی ایرانیان و عیدِ اهورا‌ـ‌مزدا، که «در روز اُرمَزد» از ماه نخست [=فروردین] جشن گرفته میشود، به یادکرد و بزرگداشتِ آفرینش می‌پردازد. عید میترا (میترَکانه، میهرَگان، میهرجان و دیگر واریانت‌هایش)، «روزِ مهر» در «ماه مهر» را جشن می‌گرفت، که تجسمی از پایانِ جهان است. چرا چنین است؟ ابوریحان بیرونی در […]
